Kultura kubańska

Kultura kubańska to przemieszanie kultur afrykańskich z europejskimi, to istny archipelag kultur, lub „wielka sałatka”, czy „koktajl” jak nazywa ją kubański etnolog Don Fernando Ortiz. Kultura Kuby zaczęła się formować od XVI w. w momencie przyjazdu na wyspę  hiszpańskich konkwistadorów, którzy przywieźli tradycję katolickiej kultury, z elementami islamu; potem na skutek przybycia niewolników afrykańskich z plemion Conga, Yoruba i Carabali, którzy przez kolejne wieki zakorzeniali swoje obyczaje; jeszcze później osiedlili się francuscy plantatorzy kawy, koloniści ze Stanów Zjednoczonych oraz wielu krajów Europy, wprowadzając swoje zwyczaje. W XX w. istotny wpływ na kulturę tego kraju miała rewolucja kubańska. Do dziś nic nie zachowało się z kultury rodzimych kubańskich Indian sprzed czasów konkwistadorów.

Na skutek wielu przemian społecznych i upływu dziesiątek lat, Kubańczyk i kubańskość sama w sobie stała się dziedzictwem wielonarodowej kultury. Dziedzictwem tym można nazwać niepowtarzalne nurty w muzyce, literaturze, na ekranie i w sztukach plastycznych. Trzeba zaznaczyć, że muzyka kubańska, ma tzw. „genetyczny” charakter, związany z jej codziennym i organicznym udziałem w życiu narodu kubańskiego.Otóż mieszkańcy Kuby są jednym z najbardziej roztańczonych i rozmuzykowanych narodów świata, stamtąd pochodzi rumba, cza-cza, mambo, czy salsa. Najbardziej charakterystyczna jest jednak ogólna atmosfera gorących, ekstatycznych rytmów, podkreślanych klaskaniem, akompaniowaniem na bębnach, kastanietach i instrumentach strunowych. Muzyka rozsławiła Kubę, mieszkańcy wyspy są radośni, weseli, lubią się bawić, każdy lokal ma orkiestrę, bez muzyki nie ma tu życia. Najbardziej znanym gatunkiem muzycznym na Kubie jest tzw. son (popularność zdobył  w XIX w.), współcześni artyści śpiewający ten typ muzyki to m.in. zespół Buena Vista Social Club. Jednym z największych przebojów na wyspie jest „Guantanamera”.

Literatura kubańska dotyka problemów kolonializmu, niewolnictwa, niepodległości, czy interakcji pomiędzy rasami. Większość kubańskich pisarzy z przyczyn politycznych musiało opuścić Kubę, by swobodnie pisać poza jej granicami. Dzięki temu literatura kubańska przetrwała i zwykle cechuje ją pierwszorzędna jakość; reprezentują ją m.in. Lezama Lima, Carpentier.

Dla branży filmowej dużym osiągnięciem było powstanie międzynarodowej szkoły filmowej San Antonio de los Banos, która stała się istną kuźnią talentów. Malarstwo i rzeźba również stanowią istotny składnik kubańskiej kultury, można się o tym przekonać odwiedzając Muzeum Sztuk Pięknych w Hawanie.

Religia na Kubie to połączenie dwóch elementów: katolicyzmu i wierzeń przodków przywiezionych przez Afrykanów, co stworzyło nową mieszankę o nazwie – santeria, czyli religia afrokubańska. W domach tuż przy obrazach Jezusa i Matki Boskiej spotyka się ołtarzyki postawione ku czci bóstw santerii, przed nimi pali się cygara, wierząc, że dym zaniesie do nieba modlitwy. Kubańska kultura to niewątpliwie powód dumy dla tubylców, którzy są silnie związani ze swoimi zwyczajami i tradycjami. Każdy, kto jest ich ciekaw powinien zwiedzić ten piękny kraj i obowiązkowo odwiedzić tamtejsze muzea pełne ekspozycji pozwalających zrozumieć skalę zjawiska.